Historia Szkoły
Szkoła w Tuczępach powstała w XIX wieku, jeszcze w czasach zaborów w 1886 roku. Zarząd Gminy zbiorowej Tuczępy na terenie wydzierżawionym od Michała Krawczyka (1834-1906), gospodarza wsi Tuczępy. Wystawił on na skraju wsi, przy drodze wiodącej do Zapust i Wierzbicy, budynek drewniany przeznaczony na cele szkoły. Tytułem dzierżawy placu pod szkołę Michał Krawczyk użytkował kawałek pola szkolnego, znajdującego się nieopodal cmentarza. Budynek szkolny był niski i mały. Po jednej stronie znajdowała się sala szkolna, a po drugiej mieszkanie dla nauczyciela, składające się z pokoju i kuchni. W tym budynku uczono przez 20 lat.
Po przybyciu do Tucząp nauczyciela B. Grudzińskiego w 1900 roku i dzięki jego staraniom, gmina wybudowała nowy, drewniany budynek. Budowę prowadzili przedsiębiorcy: Żyd z Szydłowa i Żal Andrzej z Grzymały. Budynek posiadał: mieszkanie składające się z pokoi i kuchni dla nauczyciela, przedpokoju i jednej sali szkolnej o wymiarach 7m x 12m. Przed przystąpieniem do budowy Szkolny Zarząd Gminy wykupił pole od właściciela Michała Krawczyka.
Po odzyskaniu niepodległości obszerna sala szkolna została podzielona na dwie sale, dla umożliwienia prowadzenia nauki drugiemu nauczycielowi. Taki stan trwał do 1931 roku, kiedy to wyremontowano budynek i dobudowano cztery sale oraz oszkloną werandę. Dobudowanie i odnowienie starego budynku szkolnego w znacznym stopniu zawdzięczać należy Stefanowi Zarzyckiemu. W budynku znajdowało się 6 sal, wyjścia z czterech sal prowadziły do wąskiego korytarza. Na całość budynku składało się ponadto mieszkanie kierownika szkoły. Umeblowanie szkoły przed wojną było prawie w całości nowe o estetycznym wyglądzie. W trzech klasach ławki były dwuosobowe, a w pozostałych czteroosobowe. Ponadto na każdą klasę przypadały: szafa, stół, krzesło, umywalka, krzyż i portrety. Ze względu na brak osobnego pokoju, pomoce naukowe były rozmieszczone w kilku klasach. W jednej sali mieściły się obrazy i ilustracje, w drugiej pomoce przyrody martwej i mapy, w trzeciej - w dębowej szafie biblioteka uczniowska, natomiast w ostatniej znajdowały się dębowe szafy, które jedna zawierała sklepik szkolny i bibliotekę nauczycielską, kolejne przeznaczone były na prace uczniowskie i podręczne rzeczy, pozostawione przez grono nauczycielskie. Oprócz tego w jednej z sal mieścił się warsztat stolarski z narzędziami i apteczka szkolna.
Państwo miało dostarczać szkołom książki do bibliotek i pomoce naukowe, z czego wywiązało się niezbyt dobrze. Inspektoraty szkolne od czasu do czasu miały do dyspozycji mapy i trochę broszur. O fundusz na pomoce naukowe szkoły zwracały się do urzędów gminnych. Niestety, wiele z nich, szczególnie wiejskich, do których należały Tuczępy, nie tylko nie były w stanie zaopatrywać szkoły w pomoce naukowe, ale również nie mogły realizować budżetów szkolnych. W tym stanie szkoły były zdane na inicjatywę kierowników szkół o nauczycielstwa. Szkoła w Tuczępach posiadała trochę ilustracji z historii, mapę Polski i liczydło.
Przy przejmowaniu szkoły w dniu 01.08.1935 roku w wyniku przeglądu sal szkolnych stwierdzono brak w kilku klasach stołu i krzesła dla nauczyciela, brak krzyży i godeł. Należało zacząć w szkole pracę na nowo od podstaw. Było jasne, że w tych warunkach nauczanie będzie bardzo trudne i nie może być mowy o osiągnięciu zamierzonych wyników natury dydaktycznej i wychowawczej. W pracy swej kierownik szkoły postawił sobie za cel urządzić szkołę możliwie dobrze i zaopatrzyć ją w potrzebne pomoce naukowe. Do współpracy nad zaopatrzeniem szkoły zostało powołane nauczycielstwo, rodzice i młodzież szkolna.
Gmina dawała pieniądze na potrzeby szkoły, ale nie na pomoce naukowe, w związku z tym należało zaapelować do rodziców. Na zebraniu rodzicielskim rodzice złożyli jednorazowa opłatę, tzw. wpisowe. Za zebraną kwotę zakupiono książki do szkolnej biblioteki i pomoce do przyrody. Dochód ten był mały. Należało sięgnąć do innych źródeł. Jednym z nich była praca uczniów na cele szkoły. Po dwóch latach wytężonej pracy szkoła w Tuczępach posiadała pomoce naukowe: warsztat stolarski i komplet narzędzi; prasę i nóż introligatorski; siatkę i piłkę do siatkówki, a także komplet piłek do różnych gier, bibliotekę uczniowską i nauczycielską; komplet ilustracji do przyrody i historii; pomoce naukowe do poszczególnych przedmiotów, mapy, radio, apteczkę szkolną. Wraz z upływem czasu do szkoły przybywało uczniów, a w związku z tym także nauczycieli i sal lekcyjnych.
Po zakończeniu II wojny światowej dla szkolnictwa nastał bardzo ciężki okres. Zginęło wówczas wielu nauczycieli, zniszczono szkoły. Przed szkolnictwem stanęło trudne i ważne zadanie- odbudowanie strat. Mimo problemów w 1945 roku szkoła w Tuczępach wznowiła swoją działalność. Dzięki zaangażowaniu kierownika placówki Teofila Dresla powstała inicjatywa budowy nowej szkoły, która trwała 2 lata. W 1967 roku oddano do użytku nowy, jednopiętrowy gmach szkolny. Prócz sal lekcyjnych posiadał on przebieralnię, salę gimnastyczną z zapleczem, prysznice. Doprowadzono wodę bieżącą, zainstalowano centralne ogrzewanie i urządzenia sanitarne.
Ważnym wydarzeniem w szkole było nadanie jej patrona oraz ufundowanie sztandaru. Szkoła Podstawowa w Tuczępach dnia 05.05.1997 roku otrzymuje imię Henryka Sienkiewicza.
Kontakt
- Zespół Placówek Oświatowych Publiczna Szkoła Podstawowa i Przedszkole w Tuczępach
- 413533142
- Tuczępy 33 28-142 Tuczępy woj. świętokrzyskie Poland
- Gmina Tuczępy Tuczępy 35 28 – 142 Tuczępy
- Świętokrzyski Kurator Oświaty
- 6551971139
- 260630343
- C.V. zawierające dane osobowe przysłane poza okresem rekrutacji będą automatycznie kasowane przez administratora poczty.
- ZESPÓŁ PLACÓWEK OŚWIATOWYCH PUBLICZNA SZKOŁA PODSTAWOWA I PRZEDSZKOLE W TUCZĘPACH Skrzynka urzędowa Adres do e-Doręczeń: AE:PL-95949-80829-UFTFE-18
- xx
Galeria zdjęć
brak danych
Powered by aSc EduPage